Likwidacja spółki czy ogłoszenie upadłości firmy

Data aktualizacji: 1 lipca 2013

Likwidacja firmy, to całkowite, stałe, faktyczne unieruchomienie firmy jako całości. Likwidacja spółki zmierza bowiem do zakończenia dotychczasowej jej działalności. W znaczeniu ekonomicznym ma na celu zamknięcie wszystkich spraw spółki i spieniężenie jej majątku. Likwidacja będzie zatem obejmować wszystkie działania zmierzające do całkowitego zamknięcia działalności. Warto zaznaczyć, że mimo postawienia spółki w stan likwidacji spółka taka nadal funkcjonuje, chociaż w ograniczonym zakresie, do dnia zakończenia postępowania likwidacyjnego i wykreślenia z rejestru przedsiębiorców. O rozwiązaniu spółki i postawieniu jej w stan likwidacji decyduje najczęściej Zgromadzenie Wspólników spółki podejmując stosowne uchwały i wyznaczając likwidatora.

Zgodnie z art. 282 kodeksu spółek handlowych – likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne). Nowe interesy mogą wszczynać tylko wówczas, gdy to jest potrzebne do ukończenia spraw w toku. Likwidatorami są najczęściej w praktyce członkowie zarządu, chyba że umowa spółki lub uchwała wspólników stanowi inaczej. Mogą to być zatem również inne osoby. Do sądu rejestrowego należy zgłosić: otwarcie likwidacji, nazwiska i imiona likwidatorów oraz ich adresy, sposób reprezentowania spółki przez likwidatorów i wszelkie w tym zakresie zmiany.

Jeżeli jednak w toku zwykłej działalności spółki lub na etapie postępowania likwidacyjnego powstaną przesłanki do ogłoszenia upadłości (niewypłacalność), wówczas obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości spoczywa odpowiednio na zarządzie spółki lub likwidatorze.

Upadłość natomiast ogłasza się w stosunku do dłużnika (spółki), który stał się niewypłacalny. Upadłość jako taka nie zawsze oznacza likwidację firmy. Daje bowiem możliwość ułożenia się z wierzycielami, przeprowadzenia restrukturyzacji firmy, w tym pozbycia się zbędnych kosztów. Aby postępowanie upadłościowe mogło zostać rozpoczęte, musi zostać zgłoszony wniosek. Z upadłością mamy do czynienia wówczas, gdy majątek dłużnika nie pozwala na zaspokojenie wszystkich jego wierzycieli.

W sytuacji gdy wystąpią przesłanki do ogłoszenia upadłości – a więc przede wszystkim niewypłacalność – sam dłużnik ma obowiązek prawny zgłoszenia w sądzie wniosku o ogłoszenie upadłości, nie później niż w terminie 2 tygodni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości. Niezgłoszenie w terminie wniosku o upadłość przez samego niewypłacalnego powoduje odpowiedzialność odszkodowawczą – jeżeli takie szkody wystąpią u wierzycieli.

W pewnych sytuacjach – mimo wniosku – upadłość nie zostanie ogłoszona. Sąd oddali wówczas wniosek o upadłość. Dzieje się tak, gdy:

• majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania,
• majątek dłużnika jest obciążony w takim stopniu, że pozostały jego majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, zaś obciążenie to wynika z objęcia majątku zabezpieczeniem, którym jest np.: hipoteka lub zastaw.

Niewypłacalność – aby można było ogłosić upadłość – musi jednak mieć charakter trwały. Oznacza to, że wobec dłużnika nie trzeba ogłaszać upadłości, gdy popada on w przejściowe trudności finansowe. Jeżeli tak jest, to sąd ma prawo oddalić wniosek, w sytuacji gdy: (poniższe warunki muszą być spełnione łącznie)

• opóźnienie w wykonaniu zobowiązań nie przekracza 3 miesięcy,
• suma niewykonanych zobowiązań nie przekracza 10% wartości bilansowej przedsiębiorstwa dłużnika,
• niewykonywanie zobowiązań jest przejściowe (krótkotrwałe),
• oddalenie wniosku nie spowoduje pokrzywdzenia wierzycieli.

Po zgłoszeniu wniosku o upadłość postępowanie upadłościowe jest prowadzone przez sąd gospodarczy do spraw upadłościowych i naprawczych.