Dochodzenie roszczeń od biura podróży – odszkodowanie i zadośćuczynienie za zmarnowany urlop

Data aktualizacji: 12 listopada 2018

W dniu 1 lipca 2018 r. weszła w życie nowa ustawa o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych ( Dz. U. z 2017, poz. 2361), która zastąpiła dotychczasową ustawę o usługach turystycznych.

Nowa ustawa nałożyła na organizatorów turystyki, ale również agentów turystycznych oraz przedsiębiorców ułatwiających nabywanie powiązanych usług turystycznych wiele obowiązków, które mają zapewnić bezpieczeństwo klientów, korzystających z ich usług. Przede wszystkim zanim dojdzie do zawarcia umowy z klientem biuro podróży, organizator turystyki, agent turystyczny, ale również przedsiębiorca ułatwiający nabywanie powiązanych usług turystycznych są zobowiązani do wypełnienia szeregu obowiązków informacyjnych tj. powinni poinformować podróżnego o głównych właściwościach usługi turystycznej. Chodzi tutaj m.in. o takie informacje jak: położenie, rodzaj, kategoria budynku, szczegółowy program zwiedzania, cena imprezy turystycznej łącznie z podatkami oraz z wszelkimi dodatkowymi opłatami i kosztami ewentualnie informację o rodzaju dodatkowych kosztów, którymi klient może zostać obciążony.

Nowa ustawa wprowadza również modyfikacje i nowe uregulowania dotyczące dochodzenia roszczeń przez klientów biur podróży. Podróżny może żądać od biura podróży odszkodowania, a także zadośćuczynienia za zmarnowany urlop. Aby skutecznie pociągnąć do odpowiedzialności organizatora turystyki, niezbędnym jest wykazanie niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, szkody oraz związku przyczynowego. W nowej ustawie wskazane zostały okoliczności, które zwalniają organizatora turystyki z odpowiedzialności. Nastąpi to w przypadku, gdy organizator udowodni, że winę za niezgodność ponosi podróżny lub osoba trzecia, która nie jest związana z wykonywaniem usług turystycznych objętych umową o udział w imprezie turystycznej, a niezgodności nie dało się przewidzieć lub uniknąć lub jeżeli niezgodność została spowodowana nieuniknionymi i nadzwyczajnymi okolicznościami.

Zgodnie z treścią art. 48 ust. 2 nowej ustawy, podróżny powinien niezwłocznie zawiadomić organizatora turystyki w trakcie trwania imprezy turystycznej o stwierdzeniu niezgodności. Natomiast art. 48 ust. 3 ustawy wskazuje, że organizator turystyki usuwa niezgodność, w sytuacji gdy jakakolwiek usługa turystyczna nie jest wykonywana zgodnie z umową o udział w imprezie turystycznej, chyba że jest to niemożliwe albo wiąże się z kosztami, które są niewspółmierne wysokie do zakresu niezgodności i wartości usług turystycznych. Nowością jest, zgodnie z art. 48 ust. 4 ustawy, że podróżny wyznacza organizatorowi rozsądny termin na usunięcie niezgodności, a w przypadku niezastosowania się do wskazanego terminu, podróżny może sam dokonać usunięcia niezgodności i wystąpić o zwrot poniesionych niezbędnych wydatków.

Nowością jest także prawo podróżnego do rozwiązania umowy o udział w imprezie turystycznej bez opłaty za jej rozwiązanie. Zgodnie z art. 48 ust. 8 ustawy, podróżny będzie mógł z tego prawa skorzystać, jeżeli niezgodność istotnie wpływa na realizację imprezy turystycznej, a organizator turystyki nie zdoła usunąć tej niezgodności w rozsądnym terminie wyznaczonym przez podróżnego. Nowa ustawa zrezygnowała z dotychczasowej procedury reklamacyjnej, jaka występowała w poprzedniej ustawie, w szczególności nie określa terminu 30 dni na złożenie reklamacji przez podróżnego po zakończeniu imprezy turystycznej. Obecnie w art. 50 pkt 4 ustawy określono jedynie termin na dochodzenie roszczeń przez podróżnego z tytułu niezgodności, tj. trzy lata. W praktyce jednak organizatorzy turystyki, nadal odpowiadają na składane przez klientów reklamacje, ustosunkowując się do zarzutów podróżnych.

Jeżeli biuro podróży odmawia odszkodowania na skutek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy oraz zadośćuczynienia za zmarnowany urlop, pozostaje dochodzenie tych roszczeń w sądzie, gdzie często przydatna jest pomoc prawnika specjalizującego się w sprawach turystyki.